Και το είδωλο που είδαμε όλοι μας πιστεύω, ήταν απολύτως συνυφασμένο με τις οικονομικές αλλά και τις κοινωνικές ανάγκες, αλλαγές και συνθήκες των καιρών.
Ως συνολική εικόνα θα ήθελα να διαφοροποιηθώ λίγο από αυτά που post-αρα εδώ ως feedback της πρώτης ημέρας, καθώς το τελικό ταμείο της φετινής έκθεσης ήταν σαφώς θετικό για όλους. Και ήταν θετικό γιατί ότι είδαμε φέτος, ήταν πέρα για πέρα ειλικρινές και αντιπροσωπευτικό της εικόνας της αγοράς. Μιας αγοράς που όπως διαπιστώσαμε είναι ζορισμένη παντού και όχι μόνο στην Ελλάδα, όπως πιστεύουν ή θέλουν να πιστεύουν πολλοί, απλά εδώ έχουμε συσσωρευμένα τα γνωστά δικά μας προβλήματα. Χάρηκα λοιπόν που είδα μια έκθεση προσαρμοσμένη στις νέες οικονομικές (και όχι μόνο) συνθήκες των καιρών, αφού αν η έκθεση είχε την πρό διετίας ή τριετίας εύρωστη και κραταιά εικόνα της (τότε που ήταν εύρωστη και κραταιά η αγορά) τότε πραγματικά θα ανησυχούσα περισσότερο με τη δική μας εγχώρια κατάσταση.
Οι οικονομίες κλίμακος λοιπόν ήταν έντονες παντού εδώ στη Φρανκφούρτη και αφορούσαν τους πάντες, τους διοργανωτές, τους εκθέτες, τους επισκέπτες, όλους, ενώ ανάλογο ήταν και το κλίμα των συζητήσεων και των εμπορικών συναλλαγών. 

Προσωπικά παρατήρησα ότι οι εκθέτες έδειχναν περισσότερο ενδιαφέρον, αφού σε όποιο booth έμπαινα, πάντα κάποιος με πλησίαζε για να με εξυπηρετήσει, να μου δώσει press pack (οι περισσότεροι είχαν καταργήσει τις τυπωμένες μπροσούρες και όλοι σχεδόν μοίραζαν είτε CD-rom, είτε μοίραζαν μια διεύθυνση για downloading πληροφοριών και φωτογραφιών των νέων προιόντων, κάτι που αναμφίβολα βολεύει πολύ). Αντίθετα, δε μου άρεσε (όπως δεν άρεσε και στους εκθέτες, οι οποίοι απ’ όσο ρώτησα και έμαθα, το ανέφεραν στις γραπτές τους παρατηρήσεις) που στα Hall 6.1 και 11 είχε γίνει οικονομία στις μοκέτες των διαδρόμων, ενώ είναι μάλλον περιττό να επισημάνω ότι η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος λόγω των γνωστών εξελίξεων στο οικονομικό πεδίο. Αφού άκουσα πολλά λοιπόν τις 2 πρώτες μέρες της έκθεσης, την Παρασκευή το κλίμα αναστράφηκε καθώς όλοι είχαν ενημερωθεί για τις θετικές εξελίξεις που είχαμε ως χώρα με την ουσιαστική στήριξη που πήραμε από τις υπόλοιπες ευρωπαικές χώρες της ζώνης του ευρώ.

Οσον αφορά τους Ελληνες αντιπροσώπους που συνάντησα, αυτοί στο σύνολό τους μου εκμυστηρεύτηκαν ότι πλέον τα εργοστάσια δεν πιέζουν για πωλήσεις όσο παλαιότερα (βέβαια ο βαθμός πίεσης εξαρτάται από το εργοστάσιο και τη φάση στην οποία βρίσκεται), αντίθετα ενδιαφέρονται περισσότερο να κλειδώσουν τις εισπράξεις τους από ασφαλείς πωλήσεις, παρά να πιέσουν για περισσότερες πωλήσεις με υψηλότερο βαθμό επισφάλειας.

Επιπλέον παρατήρησα και το απολύτως προφανές: ότι ο κάθε αντιπρόσωπος αποκωδικοποίησε το επίπεδο της φετινής έκθεσης ανάλογα με τη δική του δυναμική. Αυτοί που ήρθαν στη Γερμανία με διάθεση για επενδύσεις, επεκτάσεις και νέες συμφωνίες βρήκαν την έκθεση αρκετά ενδιαφέρουσα και διέκριναν αρκετές ευκαιρίες, ενώ όσοι δεν ήρθαν με τέτοια διάθεση βρήκαν την έκθεση ιδιαίτερα πεσμένη, αδιάφορη και δίχως ευκαιρίες. Ως συνήθως, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Αναμφίβολα η φετινή prolight+sound 2010 ήταν μια αρκετά ενδιαφέρουσα έκθεση, φυσικά εμφανώς πεσμένη σε σχέση με προηγούμενες χρονιές, καθώς εμφανώς ‘πεσμένη’ είναι και η γενικότερη αγορά σε συνολικό επίπεδο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Αρα είδαμε αυτό που περιμέναμε: μια έκθεση καθρέφτη της αγοράς. Προσωπικά θα ανησυχούσα περισσότερο αν βλέπαμε ένα τεχνητά παραποιημένο είδωλο στον εκθεσιακό καθρέφτη της Φρανκφούρτης, που να προσπαθεί να μας πείσει ότι όλα είναι όπως τα ξέραμε τα προηγούμενα χρόνια…
Τέλος, όσον αφορά τους κατασκευαστές στο σύνολό τους, φάνηκε ξεκάθαρα ότι την τελευταία διετία εκτός από τους οικονομικούς πόρους που προορίζονταν για το marketing, έχουν περιορίσει και τις επενδύσεις τους στον κρίσιμο τομέα του R&D τους. Σε πολλές περιπτώσεις δε, για να ξεκινήσει η γραμμή παραγωγής, θα πρέπει να υπάρχει ένας ικανός αριθμός πληρωμένων προπαραγγελιών παγκοσμίως…
Επίσης ήταν ξεκάθαρο ότι όλοι προσπαθούν να πιάσουν απ’ τα μαλλιά τις ευκαιρίες που ετοιμάζουν και να προσπαθήσουν…